اثرات آنی کفی طبی پیش ساخته بر تغییرپذیری و الگوی کوپلینگ مفصلی پشت پا و ساق حین راه رفتن مردان فعال مبتلا به کف پای صاف

هدف: کف پای صاف به عنوان یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی، می تواند الگوی راه رفته را تحت تأثیر قرار­ دهد. کفی طبی رایج ترین راهکار درمانی است که برای این ناهنجاری استفاده می شود؛ با این وجود اثرات بیومکانیکی استفاده از کفی طبی به­ طور واضح مشخص نیست. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثرات فوری کفی طبی پیش ساخته بر تغییرپذیری و الگوی کوپلینگ­ مفصلی پشت ­پا و ساق در مرحله اتکای راه­ رفتن مردان فعال مبتلا به کف ­پای­ صاف بود. روش ­ها: هشت مرد فعال مبتلا به کف پای صاف آزمودنی های این تحقیق نیمه تجربی را تشکیل دادند. داده های کینماتیک راه رفتن این آزمودنی ها به وسیله هشت دوربین آنالیز حرکت ضبط شد و پس از محاسبه­ زوایای سه بعدی،  از روش وکتورکودینگ برای ارزیابی کوپلینگ استفاده گردید. از آزمون های آماری شاپیرو-ویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع فراوانی داده ها و آزمون تی همبسته برای مقایسه میانگین ها استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که در سه زیر فاز اول مرحله اتکای راه رفتن تفاوت معناداری در میانگین­های کوپلینگ مفصلی، بین شرایط کفی و بدون­ کفی وجود­ ندارد (0/05p). همچنین تفاوت میانگین تغییرپذیری کوپلینگ ­مفصلی در هیچ از زیر فازها در هر دو شرایط با و بدون کفی طبی تفاوت معناداری نداشت (0/05<p). نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این تحقیق می­توان گفت که استفاده از کفی طبی بر الگوی کوپلینگ پشت پا ساق در 75 درصد ابتدایی مرحله اتکای راه رفتن اثری ندارد ولی در 25 درصد انتهایی باعث کاهش زاویه­ کوپلینگ می شود. بنابراین به نظر می­رسد که در انتهای مرحله­ی اتکای راه رفتن، حرکات ساق نسبت به پاشنه کاهش می­یابد و این تغییر می­تواند، کاهش درد زانو و دیگر اثرات سودمند  استفاده از کفی طبی در افراد مبتلا به کف پای صاف را توجیه کند.